Vanaf vrijdag 13 maart hebben we besloten om gehoor te geven aan de oproep “werk zoveel mogelijk thuis als dat kan”. Voor ons is dit niet zo heel moeilijk. Iedereen werkt al op haar/zijn eigen laptop en mobiele telefoon en nemen dit ook altijd mee naar huis, zodat we ook na de reguliere werktijden kunnen blijven monitoren.
Elke ochtend om 09.00 uur hebben we nu via Skype een contactmoment. Zo spreken en zien we elkaar nog even. Contact houden met elkaar is, vooral in deze tijd, erg belangrijk. Niet alleen om de zakelijke informatie met elkaar te bespreken, maar ook gewoon om de sociale contacten goed te onderhouden. Even weten hoe het met iedereen gaat of dat ze ergens tegenaan lopen en elkaar weer even lekker oppeppen. Verder hebben we gedurende de dag heel veel contact via WhatsApp in onze appgroep. Niet alleen zakelijke serieuze zaken, maar ook genoeg leuke filmpjes ter afleiding van deze verschrikkelijke situatie waarin we nu met z’n allen zitten.
Tja, hoe ziet mijn werkdag eruit op mijn thuiswerkplek?
Om te beginnen zal ik mijn thuissituatie schetsen. Ik ben getrouwd en heb 2 kinderen. Mijn kinderen zijn 22 en 20 jaar oud en ik hoef ze thuis dus geen les meer te geven. Dit scheelt natuurlijk heel veel. Ik heb respect voor al die ouders met kleine kinderen, die nu vanuit huis werken en naast hun eigen werk ook nog hun kinderen moeten bezighouden. Zij moeten zorgen dat zij hun digitale lessen volgen, taken en huiswerk maken, maar ook de kinderen nog de hele dag voorzien van drinken en voedsel.
Mijn man werkt als manager op een chemische fabriek. Het is een 24/7 productie, maar de fabriek draait door deze crisis helaas op een lager pitje. Geplande onderhoudstops zijn uitgesteld, omdat het risico te groot is op uitval van (ingehuurd) personeel. Iedereen die thuis kan werken, moet ook thuiswerken, om zo de operators in de fabrieken, die onmisbaar zijn om de fabrieken draaiende te houden, zo min mogelijk bloot te stellen aan besmettingen. Dus hij werkt ook vanaf 16 maart thuis.
Mijn dochter liep stage bij het Leids Universitair Medisch Centrum en deed onderzoek naar een speciale vorm en behandeling van kanker. Helaas is deze stage ook per 16 maart gestopt. Ze is nu bezig met haar werkplan en een eerste aanzet voor haar scriptie en hoopt dat ze straks weer lekker verder mag met haar onderzoeksstage. Ze gaat kijken of ze in de tussentijd misschien ergens anders iets kan betekenen. Mijn zoon werkt momenteel bij een distributiebedrijf van planten en heeft het eigenlijk erg druk en is gewoon 40 uur per week aan de slag. Nee, niet vanuit huis, want dat is niet mogelijk. Wel houden ze zich aan strenge voorschriften, zoals 1,5 meter afstand en veel hygiëne.
We hebben gewoon hetzelfde ritme aangehouden als wanneer we naar ons werk gaan. We hebben beiden een half uurtje extra, omdat we nu geen reistijd hebben. We staan gewoon op tijd op, wassen ons en kleden ons aan en ontbijten. Ik zit beneden aan de eetkamertafel en mijn man zit boven op zijn werkkamer. Om 09.00 uur starten we beiden met een werkcall. Ik via Skype en mijn man via Webex. Daarna gewoon aan de slag. Het is wel goed om voor jezelf een to-do-list te maken voor die dag. Dit biedt je structuur.
Tussen de middag lunchen we samen. Hoewel ik anders meestal kwark met fruit eet, maken we nu elke dag iets lekkers klaar (tosti, uitsmijter, kaiserschmarrn, croissantjes). Tja, dat is wel een dingetje. Maar je mag jezelf ook wel een beetje verwennen in deze crisistijd. En daarom is het ook heel goed om in beweging te blijven en je ook tussendoor te ontspannen. Zo doe ik een dagelijkse workout op de trampoline en mijn sportschool Fitpoint biedt nu online lessen aan. Dagelijkse workouts via hun YouTubekanaal en tips voor workouts en voeding via Facebook en Instagram. Verder is de sportschool dagelijks ook telefonisch bereikbaar of via hun Facebook chat voor vragen of advies.
Ik vind het zo mooi dat er genoeg bedrijven nadenken om hun diensten op een andere manier aan te bieden (zoals dus een sportschool, scholen die nu online lesgeven, restaurants die nu maaltijden thuis gaan bezorgen) of tijdelijk een andere manier verzinnen om te ondernemen (een designer van trouwjurken die nu mondkapjes gaat maken, hotels die omgebouwd worden tot ziekenhuis of bedrijven die stilliggen bouwen nu hun machines om om desinfectiemiddel te maken). Hier heb ik echt respect voor. Ik vind het ook leuk om te zien dat er ook zoveel goede initiatieven tot stand komen. Ex-zorgmedewerkers die massaal aanbieden bij te springen in de strijd tegen het coronavirus, bedrijven/sportclubs en particulieren die zorgmedewerkers willen helpen of ze een hart onder de riem willen steken door te applaudisseren of spandoeken op te hangen, taxichauffeurs die goedkoop taxiritten aanbieden om naar werk te komen en kinderopvanginstellingen die voor zorgpersoneel ook 24/7 open zijn. Supermarkten die een boodschappenuurtje hebben voor ouderen en de Keukenhof en Natuurmonumenten geven nu virtuele rondleidingen.
Dit zijn slechts nog maar een paar voorbeelden. Maar zo fijn dat toch veel mensen en bedrijven bereid zijn om elkaar te helpen door deze crisis te komen. Gelukkig brengen barre tijden bij veel mensen het beste naar boven, saamhorigheid. We zullen het ook met elkaar moeten doen. Met elkaar zijn we sterk.